«Μητροπολιτικοί Ινδιάνοι»

(«Indiani Metropolitani», «Metropolitan Indians», «Stadtindianer»)

Αντιεξουσιαστικό «αυτόνομο» πολιτικό κίνημα στην Ιταλία της δεκαετίας του 1970 (και συγκεκριμένα της ταραχώδους περιόδου 1976 – 1978 που έμεινε γνωστή ως «τα χρόνια του μολυβιού») και στην Γερμανία στις αρχές της δεκαετίας του 1980, τα μέλη του οποίου είχαν υιοθετήσει την εξωτερική εμφάνιση των ιθαγενών αμερικανών (Ινδιάνων) για να εναντιωθούν στα αρχέτυπα της δυτικής καπιταλιστικής κοινωνίας.

«Μητροπολιτικοί Ινδιάνοι»(«Indiani Metropolitani»)

Αντιεξουσιαστικό «αυτόνομο» πολιτικό κίνημα στην Ιταλία της δεκαετίας του 1970 (και συγκεκριμένα της ταραχώδους περιόδου 1976 – 1978 που έμεινε γνωστή ως «τα χρόνια του μολυβιού») και στην Γερμανία στις αρχές της δεκαετίας του 1980, τα μέλη του οποίου είχαν υιοθετήσει την εξωτερική εμφάνιση των ιθαγενών αμερικανών (Ινδιάνων) για να εναντιωθούν στα αρχέτυπα της δυτικής καπιταλιστικής κοινωνίας.

Οι «Μητροπολιτικοί Ινδιάνοι», προπαγανδιστές ενός εξωθεσμικού τρόπου ζωής, θεωρητικά επηρεασμένοι από τους Λακάν και Φουκώ, συγγένευαν στην πρακτική και τις ιδέες τους με τους Γερμανούς «Αυθορμητιστές» ή «Σπόντις» («Spontis», που έδρασαν κυρίως στο Mύνστερ, το Βερολίνο και την Φρανκφούρτη) και χρησιμοποίησαν την ειρωνεία, τον σαρκασμό και τις τεχνικές του «ντανταϊσμού» ως κύρια όπλα τους (λ.χ. ρίχνοντας συνθήματα όπως «περισσότερη δουλειά, λιγότερος μισθός!», «εξουσία στα αφεντικά!», «ένα γέλιο θα σας θάψει!» - «una risata viseppellira!», κ.λπ.).

ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΣΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Συγκροτήθηκαν σε πολιτικό κίνημα μετά το μεγάλο «Φεστιβάλ Νέων Προλεταρίων» («Festival delProletariato Giovanile») που διοργάνωσε στο Πάρκο Λάμπρο (Parco Lambro) του Μιλάνου στις 26 - 30 Ιουνίου 1976 το αντεργκράουντ περιοδικό «Re Nudo» (που είχε ιδρυθεί από μία χίπικη ομάδα τον Δεκέμβριο του 1969 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970 είχε πολιτικά ριζοσπαστικοποιηθεί).

Οι "Μητροπολιτικοί Ινδιάνοι" σε διαδήλωση (άνοιξη 1977)

Τον Φεβρουάριο του 1977 πρωτοστάτησαν στην κατάληψη του Πανεπιστημίου της Ρώμης και την επακολουθήσασα (στις 17 του ιδίου μήνα) βίαιη εκδίωξη τού κομμουνιστή Γενικού Γραμματέα της εργατικής συνομοσπονδίας «Confederazione Generale Italiana del Lavoro» (CGIL) Λουτσιάνο Λάμα (Luciano Lama, 1921 - 1996) με μπουγέλα, χρωματοβόμβες και το σύνθημα «Οι Λάμα στο Θιβέτ!».

Τον Σεπτέμβριο του 1977 διοργάνωσαν τεράστια συγκέντρωσή τους στην Μπολώνια με περίπου 100.000 άτομα, ενώ την ίδια χρονιά επίσης διέλυσαν μία τζαζ συναυλία στην Ούμβρια, καταγγέλλοντας την εμπορευματικοποίηση και θεαματικοποίηση της μουσικής έκφρασης και επίσης αρκετές φορές προέβησαν σε μαζικές «απαλλοτριώσεις» (αρπαγές) εμπορευμάτων από πολυκαταστήματα.

Οι «Μητροπολιτικοί Ινδιάνοι της Βόρειας Ρώμης» εξέδωσαν επίσης το 1977 ένα μανιφέστο του κινήματος, με το οποίο προειδοποιούσαν το σύστημα ότι το πολεμούν «επειδή η θέλησή μας για ζωή είναι ισχυρότερη από την δίψα σας για θάνατο. Γιατί κάτω από τα φανταχτερά χρώματα του πολεμικού βαψίματός μας κινείται το αίμα εκατοντάδων συντρόφων μας, νέων ανθρώπων που έχουν δολοφονηθεί στους δρόμους από τον δήθεν δημοκρατικό νόμο σας και την δήθεν δημοκρατική σας τάξη».

ΔΙΑΛΥΣΗ - ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗ

Οι Μητροπολιτικοί Ινδιάνοι έσβησαν ως κίνημα μέσα στην γενικότερη αστυνομική καταστολή, την οποία αντιμετώπισαν τα διάφορα ιταλικά αυτόνομα κινήματα στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Τα περισσότερα μέλη τους απορροφήθηκαν από τις ομάδες που καταλάμβαναν άδεια κτίρια για την ίδρυση Κέντρων Εναλλακτικής Κουλτούρας (που στην Ιταλία λέγονταν «Centri Sociali»), ενώ ο απόηχός τους γέννησε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 τους βραχύβιους «Stadtindianer» της Γερμανίας, τμήμα των λεγόμενων «Αυθορμητιστών».