ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΗΘΗ ΚΑΙ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Λέγεται ότι τα κανάλια προωθούν συμφέροντα και προσπαθούν να ποδηγετήσουν την πολιτική ζωή του τόπου. Πιθανότατα το κάνουν. Αυτό όμως δεν είναι το χειρότερο. Η μεγαλύτερη ζημιά που προκαλούν στον τόπο είναι ότι προσπαθούν να φέρουν την πολιτική ζωή στα μέτρα του ξεκατινιάσματος που παρακολουθούμε κάθε βράδυ στις οκτώ. Επιχειρούν να παρουσιάσουν τη Δημοκρατία σαν ένα απέραντο τηλεπαραθύρι. Και δυστυχώς τις περισσότερες φορές, με τη βοήθεια διψασμένων για προβολή πολιτικών, το καταφέρνουν.

Το αστείο είναι ότι οι πολιτικοί «τσιμπάνε» από αυτά τα σενάρια, κάνουν δηλώσεις με νόημα και αρχίζει δεύτερος κύκλος συζητήσεων για τα νοήματα που παρήχθησαν από το πρωταρχικό νόημα που είχε η πρώτη δήλωση κ.ο.κ. Σε δουλειά να βρισκόμαστε, δηλαδή...

Οι ερωτήσεις τους είναι προσανατολισμένες προς αυτήν την κατεύθυνση. Ποτέ δεν ρωτούν αν υπάρχει πρόταση πίσω από τα λεγόμενα ενός πολιτικού. Μονίμως ψάχνουν να ανακαλύψουν την προσβολή. Ποτέ δεν θα ρωτήσουν «τι εννοούσατε με τη x αποστροφή του λόγου σας», πάντα ρωτούν «ποιον εννοούσατε». Επειδή προφανώς δεν μπορούν να χειριστούν πολιτικά τα ζητήματα, υποβιβάζουν την πολιτική στο επίπεδο που μπορούν να χειριστούν: στο πολιτικό κουτσομπολιό. Δεν θα ενδιαφερθούν ποτέ για ένα νομοσχέδιο, εκτός αν κατά τη διάρκεια της συζήτησης δημιουργηθεί «ένταση». Δεν φιλοξενούν ποτέ πολιτικούς που έχουν κάτι να πουν, καλούν εκείνους που έχουν πάντα κάποιον να βρίσουν.

Η μεγαλύτερη ζημιά που κάνουν στον τόπο τα κανάλια είναι πολιτισμική. Ποδηγετούν την κοινωνία ως προς τα ήθη τους. Μετέτρεψαν την πολιτική σε κουτσομπολιό των παραθύρων και την ιατρική σε τηλεοπτική αρένα. Και αυτό πρέπει να το προσέξουμε.