ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ:

ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΜΕΧΡΙ... ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ

Ένα βίαιο μέσο εμπέδωσης

επαναστατικών καταστάσεων

Γυρνώντας σε ιστορικά προηγούμενα για να κατανοήσουμε το φαινόμενο αντιλαμβανόμαστε, ότι η τρομοκρατία είναι το βίαιο μέσο εμπέδωσης μιας επαναστατικής κατάστασης! Στο Γαλλικό προηγούμενο, είδαμε την Τριανδρία των τρομοκρατών της Γαλλικής Επανάστασης, αφού ολοκλήρωσε το τρομοκρατικό της «κύκλο» με το δραματικό τέλος των μελών της, να παραδίδει τη θέση της στο Διευθυντήριο, για να έρθει στη συνέχεια ένας αστός στρατιωτικός, ως μέγας Ναπολέων και να επιχειρήσει να την επιβάλει στρατιωτικά, ως αστικό καθεστώς σ' όλη Ευρώπη. Θα φύγει όμως κι αυτός από τη «σκηνή» της ιστορίας με τον ίδιο δραματικό τρόπο παραδίδοντας τη θέση του στους πραγματικούς εκφραστές του καθεστώτος αυτού, Βρετανούς, που θα εξελιχθεί στον άγριο καπιταλιστικό της εποχής μας, με τους διαδόχους τους, Αμερικανούς.

Στη σύγχρονη εκδοχή της τρομοκρατίας. αναζητώντας την επανάσταση, που αυτή επιδιώκει να εμπεδώσει, δεν την βλέπουμε. Γιατί αν μιλάμε για την Οκτωβριανή, ως κομμουνιστική επανάσταση, αυτό που βλέπουμε, όλοι ελπίζω, είναι η «μητρόπολή» της, στη Μόσχα, στα κρατικοσοσιαλιστικά της «ερείπια» με τις ανά τον κόσμο «αρχιεπισκοπές» της συρρικνωμένες σε κλειστές «ενορίες» να περιμένουν...

Επομένως, η σύγχρονη τρομοκρατία άλλο είδος επανάστασης προσπαθεί να εμπεδώσει, στηριγμένη βέβαια στις αρχές της προηγούμενης, που γι' αυτό φαίνεται να επιβιώνει ακόμη με σηκωμένα στα «λάβαρά» της. Και αυτήν, ενώ τη βλέπουμε και την πολυσυζητάμε, δεν είμαι βέβαιος κατά πόσο την κατανοούμε με πληρότητα και στο βάθος της, που ζητάει.

Πρόκειται για την παγκοσμιοποίηση, ως επανάσταση ενάντια στο καθεστώς των εθνικών κρατών, που επέβαλε η προηγούμενη, η Γαλλική. Δηλαδή, για την αποβολή, από τα «συστατικά» της κρατικής οντότητας του έθνους, που την καθιστά ως κράτος ανελαστικό, επιθετικά κτητικό και βίαιο. Στις νέες συνθήκες η επανάσταση της παγκοσμιοποίησης θέλει το κράτος με αυξημένες ικανότητες στη βάση των νέων τεχνολογιών και συνακόλουθα ελαστικό, ανεκτικό και ανθρώπινο στη βάση μιας φοβερής πραγματικότητας, που η επανάσταση αυτή μας δείχνει. Δηλαδή ένα τεράστιο κόσμο ακριβώς κάτω απ' τα «πόδια» του προηγμένου βιομηχανικά βορά, σε κατάσταση απίστευτης αθλιότητας, να βρίσκεται ξεσπιτωμένος αναζητώντας το φτηνό μεροκάματο στις πλούσιες βιομηχανικές «αυλές» του, που κατάφεραν να «στήσουν» οι «ιδιοκτήτες» τους, απ' τον πλούτο που τους άρπαξαν, είτε ως αποικιοκράτες είτε στη συνέχεια ως στυγνοί καπιταλιστές και να τον επιδεικνύουν ως κατόρθωμά τους με περίσσιο θράσος.

Αυτό μας δείχνει με ωμό τρόπο, με τα πολυμέσα των νέων τεχνολογιών και στα ίσια η επανάσταση αυτή, αλλά δεν φαίνεται αρκετό, για να μας «ξυπνήσει» απ' το καπιταλιστικό μας «όνειρο». Έτσι έρχεται η τρομοκρατία, για να μας «ξυπνήσει» με τους βίαιους τρόπους της, που στη σύγχρονη εκδοχή της φαίνεται να έχει πολλές «άκρες» να «συνδέσει». Σε μικρή κλίμακα, μέσα στα «κάστρα» μας, τα έθνη - κράτη μας, με το «μισό» πληθυσμό τους φτηνούς λαθρομετανάστες προσπαθεί να μας «ξυπνήσει» με την εντεινόμενη βία στο επίπεδο της ληστείας, που φαίνεται να γίνεται μέρος της καθημερινότητάς μας και από καιρού εις καιρό σε «σύμβατες» συγκυρίες με τους γνωστούς-άγνωστους «κουκουλοφόρους», μέρος πλέον και αυτοί της ζωής μας.

Σε παγκόσμια κλίμακα, όλοι θα θυμόμαστε τους «πύργους» της νέας Υόρκης να γκρεμίζονται, με το δραματικό εκείνο τρόπο, παίρνοντας μαζί τους στο θάνατο... 3.000 Αμερικανούς πολίτες. Αυτοί που οδηγούσαν τα δύο αεροσκάφη, ή «αυτοί» που τους έστειλαν, είχαν προφανώς επίγνωση, ότι με την ενέργειά τους αυτή, «συνέδεαν» τον άθλιο κόσμο, που εκπροσωπούσαν με τη λαμπερή «μητρόπολη» του καπιταλισμού στο πιο αντιπροσωπευτικό της σημείο... με τη «κόκκινη κλωστή» τους. Η απάντηση της «μητρόπολης» με τον «αρχιερέα» της, τον Μπους, θα έρθει με τα «στρατά» της, για να τη συνδέσουν με το χοντρό «κόκκινο» σχοινί» τους με τον κόσμο αυτό της απέραντης δυστυχίας, ως «πηγή του κακού» του κόσμου.

* * *

Φαίνεται λοιπόν, ότι αυτός είναι ο μόνος ιστορικά δόκιμος επαναστατικός τρόπος σύνδεσης των ανθρώπινων κοινωνιών και τώρα κατά τις επιταγές της επανάστασης της παγκοσμιοποίησης. Περισσότερες βέβαια εξηγήσεις περιμένουμε κάποια στιγμή από το Διευθυντήριό της, για να μην ψάχνουμε άδικα να τις βρούμε στους Γιωτόπουλους, Κουφοντίνες, Ξηρούς κ.λπ..

Υπάρχει και Διαδίκτυο...